Życie kobiety składa się z wielu elementów i różnych jego aspektów. Życie  jest tematem poruszanym przez nas same, w rozmowach z bliskimi i przyjaciółmi, debatują nad nim politycy, analizują naukowcy, mierzą i wyceniają ekonomiści, a przedstawiciele świata artystycznego dedykują życiu swoje dzieła. Nasze życie kształtuje wiele wymiarów: miejsce urodzenia, otoczenie, w jakim się wychowujemy, dorastamy i rozwijamy, kraj, religia i można wymienić jeszcze przynajmniej parędziesiąt innych. Same niejednokrotnie zastanawiamy się nad naszym życiem, oddajemy się refleksji nad nim, robimy podsumowania i planujemy, wyznaczamy sobie cele. Wszystko to, aby mieć poczucie szczęścia i spełnienia w życiu.

Przynajmniej dwa wymiary życia są oczywiste dla większości z nas: jest to życie osobiste i życie zawodowe. Te dwa wymiary są dla każdej z nas bezsporne, choć niekoniecznie każda kobieta ma dwa wymiary życia ukształtowane jako osobiste i zawodowe w powszechnym tego słowa znaczeniu. A mam na myśli kobiety, których życie zawodowe nie sprowadza się do powszechnie stosowanego znaczenia słowa „zawód” jako wyuczony fach w ramach zdobywania edukacji i doskonalenia ekspertyzy w danej dziedzinie i uzyskiwania z tego źródła dochodów. Chodzi w tym konkretnym przypadku o „zawodowe” gospodynie domowe, czyli kobiety, które decydują się na koncentrację wokół utrzymania ogniska domowego. W tym przypadku życie „zawodowe” jest częścią życia osobistego. Znaczenie pracy domowej dla funkcjonowania społeczeństw i państw znajduje swoje miejsce w debacie społecznej czy politycznej. Pojawiły się propozycje wyceny rynkowej wartości pracy domowej, jak również różne koncepcje jej wynagradzania (finansowego i pozafinansowego). Uwzględnianie wartości pracy domowej przy obliczaniu produktu krajowego brutto (PKB) zalecała już Światowa Konferencja Kobiet Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) w Pekinie w 1995 r. – do tej pory żadne państwo nie wprowadziło w życie tej rekomendacji. W Polsce Główny Urząd Statystyczny (GUS) w 2005 r. oszacował o raz pierwszy wartość pracy domowej kobiet zatrudnionych na rynku pracy na 1100 zł, a tych, które nie pracują poza domem na 1300 zł. W roku 2010 według szacunków GUS przeciętna miesięczna wartość pracy domowej wykonywanej przez kobietę przekraczała 2100 złotych, a przez mężczyznę 1200 złotych.

Kobiety, jeśli decydują się na życie zawodowe, to często pracują̨ w innych zawodach i branżach niż̇ mężczyźni, inaczej są wynagradzane, decydują się na niepełny etat, aby pogodzić „te dwa życia”. Zaangażowanie w życie rodzinne czy nawet inne oczekiwania życiowe powodują, że kobiety mogą zajmować, czy też świadomie zajmują inną pozycję zawodową.

Kobiety w Polsce, jak także regionie Europy Środkowo-Wschodniej to kobiety łączące życie zawodowe z osobistym. Współczynnik aktywności zawodowej w naszym kraju jest niższy niż średnia dla Unii Europejskiej. Chociaż w ostatnich latach zaczęliśmy zmniejszać dystans, nadal jest on znaczny – w Polsce odsetek osób aktywnych zawodowo wynosił w 2011 roku 66,1 proc., czyli prawie 10 pkt. procentowych mniej niż średnio w UE.